Wiatr i skrzypce

W struny skrzypiec wiatr się zaplątał

I ziemi miłość obiecywał.

Struny łkały w pędzie gorącym,

Wiew - anielski ton wydobywał:

Rzewny i tkliwy, szczęściem ciepły,

Przepełniony nieskończonością;

Werterowski - jak ludzkie serce,

Żądne zwykłej, ludzkiej miłości.




Dmie wiatr miłością ponad ziemią!

W śpiewie liści i śpiewie skrzypiec

Niezmącone nadzieje drzemią,

Że w melodii zniknie nicość.

Graj nam wietrze, graj nam na niebie!

Wśród muzyki - miłość nie skona!

Smyczkiem duszy okrążaj ziemię,

Podaruj światu pieśń spełnioną.



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia