Dwa życia

nie ukradłam jej tych wierszy
choć czuję się nieswojo
ona kiedyś miała moje ciało
żyła w nim zwyczajnie
była młoda
miała tyle marzeń
życie rozjaśnione wydarzeniami
jak Scarlett miała swoją Tarę
dążyła prosto do celu
śmiała się tańczyła
i pisała wiersze
była Alicją w swojej Krainie Czarów

jak jedno ciało może mieć dwa życia 
teraz to ciało należy do mnie
i już nie tańczy
nie śmieje się
i tych wydarzeń też już nie ma
tylko dlaczego te wiersze
ona ciągle 
pisała o mnie 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Obraz
  Siedzę zaklęta w „nie chce mi się”, Zasłuchana w pochmurne ego; Zastój dobry jak każdy inny, Dzisiaj nie trzeba mi niczego!   Zielonooki kot sąsiadów Ociera się o moje nogi - Zapewne   chciałby mi powiedzieć: W życiu zawsze trzeba coś robić!   Robię krok w przód, wbrew zniechęceniu, Czasami jako optymistka; A czasem z wielkim pesymizmem - Chociażby działania namiastkę.   Grunt nie może uciekać spod nóg - Chandra źle mi los wybiera! Nawet jeżeli będę dreptać,  Uda mi się odbić od zera.  
Read more »

Sen wieczny

Obraz
  Na twarz przywołuję uśmiechy, Uśmiechy w odcieniu milczenia. Na półki ze snami odkładam, Przebytą część mego istnienia: Przez pamięć wrażenia spisane I duszy niepewne wybory, Też cienie - zasnute letargiem. Dzisiejszy dzień stare sny spłoszył. Wędruję pomiędzy krzyżami, Ustawionymi w równe rzędy, To tutaj poległy marzenia, Zasnęły na wieki - snem wiecznym. Tak! Narzekam. Wciąż brak mi skrzydeł, Które niosą na szczyt istnienia! Dziś wiem! Loty do chmur przeminą I  pod krzyżem zasną złudzenia. W czasie pandemii mniej bywamy, mniej widzimy, mniej też zdarzeń, które mogą pobudzić wenę twórczą. Czasami interesujące zdjęcie powoduje, że powstanie  wiersz.
Read more »

Nocą....

Obraz
  Co noc wyruszam na Drogę Mleczną, Spaceruję wśród białego złota gwiazd. Tak jak lunatyk chodzę po dachach - Z księżycem gawędzimy aż po brzask. Opuszczam na chwilę zwykłe życie, Zagłębiam się w nocnych snów widziadłach. Barwne wizje płyną jak w teatrze, Powolny mózg zabrał w świat fantazji. Gwiazdy ścielą się u stóp - nisko! Wśród granatu nocy świecą mgławice. Chcę wiedzieć - jak jest u Boga w Niebie? Zaglądam tam przez dziurkę od klucza.
Read more »

Książka - "Tajemnice życia"

Obraz
 Polecam Państwu mój tomik poezji. Na treść książki składają się wiersze, które wysłałam na konkurs  literacki Wydawnictwa Poligraf.  W konkursie - w 2022 roku otrzymałam wyróżnienie i tym oto sposobem powstała ta książka. Jeśli Państwo lubicie wiersze w formie książkowej, to od dzisiaj tomik jest już w księgarniach.  Książkę można również zakupić na stronie internetowej Wydawnictwa Poligraf. Gorąco polecam. Beata Wałuszko
Read more »

Nie jestem już...

Obraz
Nie jestem już tą słoneczną dziewczyną, Która łódką skleconą z marzeń do brzegu Przybija, życie nie niesie mnie w chmurach Jak kiedyś - na srebrnym rożku księżyca. Nie idę o lasce, chociaż utykam, Brnę przez kłopoty - jak w piachu, na wietrze, Jeszcze patrzę w górę z nadzieją głęboką, Szukam miejsca pośród gwiazd Drogi Mlecznej. Może dni z biegiem czasu się zmieniły, Przygasły, przestałam je liczyć w myślach, Ale chciałabym być w twoich ramionach, Mocnych jak drzewa, jak słońce słonecznych. Fotka z Pinteresta. Jak tu nie napisać wiersza?  Pinterest podsuwa mi wspaniałe zdjęcia. Piszą: "Znajdź  pomysł na wiersz". Komentarze
Read more »

Mój świat

Obraz
  Mój własny świat składa się z kromek chleba, Z tysięcy przelotnych, króciutkich myśli, Z brakujących non stop schodów do nieba, Ze snów, które jeszcze mogą się przyśnić. I ludzi – tych obok, i innych ludzi, Ich zazębiających się małych światów. Bywa: ludzie walczą o świata złudy, A wizje – w prywatnych światach bogate. Zazwyczaj noszę na plecach swój światek, Poruszam się w losie super ostrożnie, I chucham, i dmucham, pieszczę i baczę, By osobisty świat nie runął na mnie. I bronię dostępu, walczę z innymi, Obcymi, też prywatnymi światami. Tropię tajemnicze schody do nieba! Ale… nie ja jedna – wszyscy tak mamy.
Read more »