Muzy

To coś jak z komedii!

Dziś nic nie zrymuję,

Zniknął duch miłości,

Natchnienia nie czuję.

Nie wzywałam muzy

Tej - co ją Talią zwą,

Dość tejże komedii,

O sercu pisać chcę.

A napisać trzeba

Kunsztownie, dla sztuki,

Bo brakuje chleba

I czas oddać długi.

Chcę wezwać pomocy

Tej muzy Erato,

Nawet we śnie, w nocy,

Do snu ją zaprosić.

Muza przecież nie śpi

I zawsze czas znajdzie,

Nie wiem, czy się zgodzi,

Tworzyć dzieła za mnie.

Erato nic nie je,

Rachunków nie płaci,

Nic jej nie stresuje,

Miłość ją bogaci.

Moja muza milczy,

Strof  wierszy nie słychać,

Braknie weny twórczej,

Tak trudno tekst pisać!

W tej to sytuacji,

Gdy rym uczuć przepadł,

Przywołam Kalliope,

Zajmę się epiką.