Krótka baśń o miłości

Kiedy muza miłosna nie niesie miłości,

A księżyc mokry od deszczu tonie w kłębach chmur,

Nad rzeką słychać tylko rytmiczne dżdżu pieśni,

Muzykę, które milknie, by rozbłysnąć wśród chmur. 

W wodnym królestwie – na dnie rzecznego koryta,

Podwodny zamek, ukryty wśród trzcin się mieści.

Tu wodne panny, strojne w biały blask księżyca,

Plączą rybakom sieci, nucą o miłości. 

Miłość tu szumi w szuwarach, w plusk fal ukryta.

Jest stała jak fale lub niestała jak rzeka,

Która kocha i wędruje w dal dnem koryta,

I wzajemności nie daje, i na nią nie czeka.

Jak zwykle w baśni bywa – za dnia panny wodne

Milkną. Nocą pływają, stroją się w perły gwiazd.

Pokochałeś w gwiezdną noc

Najady urodę.

Nimfa żyje w wodzie, nie może szczęścia ci dać!