Pech

pech był synem podstępu

włosy splecione w warkocz próbowały bronić się

w powietrzu zapach emalii

bo właśnie malowała paznokcie

kurz z podłogi i kurz walki stopiły się w jedno

łzy osiadły na rzęsach

ale opatrzność otoczyła ją światłem

fatum nie wypełniło się

i właściwe nic się nie stało

tylko teraz ma garb

kuli się na dźwięk kroków za plecami

przybył jej nowy sen

 śni co noc

sen jest krzykiem 

że ma pecha