Idę...

 

Idę przez życie po omacku jak wszyscy.

Wciąż ślepymi uliczkami podążam!

Z czystą niewiedzą pośród zgiełku myśli -

Uroków życia gonić nie nadążam.

Nie chcę moich pląsów w tańcu diabelskim,

Przez niskie żądze komedii niesiona!

Skrywane marzenia dogonić muszę,

Odpocząć w losu anielskich ramionach.

A życie wiecznie złudzenia rozdaje,

Jak karty tasuje niepewne myśli.

Bywa cicho, czasem muzykę grają,

A resztę nutek - trzeba sobie wyśnić.

I fraszka:

Chęć

Chciałabym, aby mój czas przyszły niedokonany,

Dokonał się jako czas przyszłościowy i chciany.