Nic I

Nic jest wokoło mnie, wszędzie, jest ponad czasem,

Puste i wielkie, wypełnia ogromem pokój.

Jest ciemne, czasami czarne, gdy światło zgaszę,

Nie znika nigdy, jest jak okno bez widoku.

Nic jakoby się zmaterializowało,

Wciąż brzmi ciszą w moich myślach - głuchą i tępą.

Jest zawsze, choć realnie nigdy nie istniało:

Gdy plan na życie padł, gdy drzwi przed nosem zamkną.

Nic jest ze mną nawet w snach, bawi się mną całą,

Nie ginie, gdy stary miś spadnie na podłogę,

Rozmywa się, gdy z cienia wychodzę pomału.

Znika, gdy ciepłym wzrokiem szukasz moich oczu.