Stagnacja (Jak żona Lota)

< Życiowy zastój nie będzie zastojem, jeśli poświęcimy ten czas na przemyślenia i plany na przyszłość.>

Gdzieś za mgłą, za bezdrożami życia,

Żyją ludzie z ich dniami i snami,

Mój los zmieniło niesamowicie

Fatum, nicość oplotła więzami.

Jeden krok w przód, dwa kroki do tyłu,

Grzęznę jak w piachu na dzikiej plaży,

Wiatr szarpie mnie, aż w końcu zatrzymał,

Rozgonił myśli, pozbawił marzeń.

I jak tu opisać bez patosu

Taką samotność, smutek i marazm,

Zrozumie mnie tylko żona Lota,

Czy wraz z nią na Sodomę spojrzałam?

Na zdjęciu - żona Lota w Jordanii.