Wyobraźnia
< Wyobraźnia to wrota w zaświaty, w świat baśni i kosmos.>
Wyobraźnia kopułę nieba kruszy -
Chmury strojne w lazury i fiolety.
Wyobraźnia kruszy kopułę myśli,
Zabarwia życie domieszką podniety.
I niesie umysł w światy równoległe,
Myślom jak rączym koniom pędzić daje.
Wśród wizji realnych i absurdalnych -
Nie każe wybierać słów na rozstajach.
Bywa z wykrzyknikiem i w cudzysłowie,
I przed zgubą w losie potrafi ostrzec.
Jak nadmuchany fantazjami balon
Płynie w czasie - pomiędzy złem i dobrem.
Wiersz powstał, ponieważ spodobało mi się to zdjęcie. Znalazłam je na Internecie i poczułam dotyk weny.
Życie jest raczej prozaiczne i nawet jeśli tematy na wiersze leżą na ulicy, to czasami dobrze jest, żeby tam zostały lub zostały na inny dzień, z innym nastrojem.
Często czuję impuls do pisania, właśnie pod wpływem zdjęć artystycznych, czy też muzyki.
Choć taki artyzm często jest nieopisywalny, trudno wyrazić go słowami.