Niedościgłe marzenia
Wietrzyk melodię nostalgii gra,
Nie mogąc wzlecieć ponad niebo,
Powiewami goni kłęby chmur,
Czując zdobywania potrzebę.
Kosmos, wieczyście za wysoko,
Za daleko! Jako ziemski wiatr
Nie będzie kosmicznym wędrowcem.
Tyle marzeń usnęło wśród gwiazd!
Wiatr nie przywieje marzeń z mgławic,
Nie napisze wiersza z gwiezdnych słów,
Nie zapełni kosmicznych tablic,
By wszechświat zauważyć go mógł.
Toteż wiatr po świecie pomyka
W milutkim
nastroju zefirka
Lub jak orkan chmury rozrywa.
Marzenia zostaną fantazją.
***
Mamy marzenia niedościgłe i nieprzewidywalne,
Ależ tak powstają dzieła literackie.
***
niedościgłe marzenia
zdarzają się, kiedy w kwestii ich realizacji
nie mam nic do powiedzenia
Komentarze
Prześlij komentarz