Pogrom Żydów - Białystok, II wojna światowa

Fotografia z trzydziestego ósmego - deptak na Lipowej,

Młodzież żydowska: chłopcy i dziewczęta na spacerze.

Lewi, może Aaron, a może Izaak prowadzi swoją wybrankę,

Na imię jej było Sara albo Estera, a może wołali na nią Rachel.

W czasach filmu dźwiękowego, penicyliny, elektryczności,

W czasach humanizmu, behawioryzmu, wiary w człowieka -

Roześmiana młodzież żydowska spaceruje ulicą Lipową.

Gdzie ich los dopełnił się, gdzie ostatni życia przystanek?

Czy w czterdziestym pierwszym w czerwcu - Aarona albo Izaaka

Ogień strawił w Wielkiej Synagodze?

Czy może płonące Chanajki, Piaski - zabrały ich do Boga?

A może ziemski spacer, napiętnowani gwiazdą Dawida,

Zakończyli w białostockim getcie, Treblince, Prużanie?

Podczas okupacji niemieckiej tylko idea katastrofizmu - nie traci racji bytu.

Nie trzeba umrzeć, żeby zobaczyć bramy piekieł.

Bramy są cztery - wszystkie prowadzą do białostockiego getta.

Wielkie monstra przegryzły w ludziach człowieczeństwo, ludzkie sumienia.

I grabią, palą, zabijają człowieka i godność w człowieku.

Jakie mieli sny - ten Lewi albo Izaak, ta Sara, a może Estera?

Czy śnili o życiu? Chlebie?

A może w ich snach - człowiek był człowiekiem?