Drogi losu

chciałeś kupić sobie los - za jakieś marne pieniądze

śmieszna rzecz - teraz brak ci słów

teraz mówią inni

być może - wypracowali sobie świat

i słowa przepełnione sensem

ich myśli brzmią szerokim echem na tym wielkim świecie

i  nie idziesz spać

dusisz pustkę w sobie

czas jest ci potrzebny - żeby znowu myśleć ideami

odzwyczaić się od faktów dokonanych

jak mogłeś myśleć - że życie to handel

że nauczysz się  kupczyć - tak jak inni

pomyśl

wiecznie sięgasz po cudzy kawałek tortu

upaćkałeś łapki w słodkim kremie

nie słyszysz muzyki - którą gra ci los

i nie widzisz swojego kawałka nieba

a twoja gwiazda świeci najjaśniej

to ta - obok księżyca

Na rozdrożu

Na rozdrożu ludzie stoją -

Wybrać marzenia czy prozę?

Tutaj mocniej bije serce,

Każda ścieżka mami, nęci.

Spotykamy się z niewiedzą,

Fachu wróża - nikt nie posiadł!

Nikt nie wie - czy los pechowy,

Czy pozbiera dary losu?

Myśl może stać się codzienna

Lub będzie pasją płomienną.

A jeśli rzucić monetę,

Czy właściwie los wybierze?