Losu spełnienie

Na kamienistym brzegu pustki stoję,

Ciszę dnia na pewno będę pamiętać,

Myślami zderzyłam się z niewiadomą,

Stoję tu samotnie, w przyćmionym świetle.

Drzewa zrzuciły jesienne sukienki,

Nagie, ciemne konary mokną w deszczu.

Smutna - jak na wietrze zgięte gałęzie,

W dłoniach trzymam los, życiowe rozterki.

Nie mogę być tylko cieniem wybielonym,

Fotką w kurzu, niewyraźnym wspomnieniem,

Nie chcę być dniem, bez sensu zakończonym!

Wyciągam dłonie - bądź losu spełnieniem!