Księżycowa rzeka
W księżycowej rzece księżyc płonie,
W każdą noc barwniki duszy zmienia.
Księżycowa woda zatapia czas,
Zamienia myśli w mgławe wspomnienia.
Lunarna topiel falami obmywa
Miłość, by nie skonała w wieczności.
Niesie z pluskaniem miłość prawdziwą,
Zmienną, ale gorącą w zmienności.
W ciemnej wodzie blakną luny kręgi,
Świt wzbudza księżycowe milczenie.
Tylko ma dusza stargana świeci -
Moje ludzkie, malutkie istnienie.