Dzień jak co dzień

A dziś jest tak zwyczajnie - dzień jasny i biały,

Niebo bez chmur. Żadnej koszuli Dejaniry!

Wokół codziennych spraw sennie krążę myślami,

Ziewam, nie mam ambitnych planów i zamiarów,

Wtopiłam się w prozaicznych obowiązków rytm.

Pomyślałam - Zastój! Emocji tu brakuje!

Wiersza na pewno nie napiszę, no bo o czym?

Pranie, gotowanie, zakupy czas zajmują!

Hiobowe wieści nieraz otrzymałam, żarły

Treścią. Kark do ziemi przyginałam pokornie,

Paraliż chwytał za gardło, dręczyły myśli -

Przesuwałam paciorki różańca w modlitwie.

W wierszu ujmuję obraz psyche po traumie,

O bólu trudno pisać, brakuje porównań,

Metafor, a czasami słów:  prostych, zwyczajnych.

Dobrze, że dziś bez burzy, tragicznych wydarzeń.