Smak zwycięstwa

Dzisiaj wielki dzień, rozdają laury,

Znowu zapłonął skwierczący ogniem znicz!

Biegłam równo, szybko, na mecie pierwsza,

Nie ma podium, zapełniam szary tył!

Wciąż potykam się o cudzą - złą wolę,

Te plecy, te łokcie takie słabe mam!

Niezrozumiałym pędem niesie mnie życie -

Innym, odmiennym torem, niż śpiewam i gram.

Chciałabym jak taki skowronek polny, 

Wzbić się pionowo z tej ziemi do nieba,

Nad żyzne pola i zielone łąki,

Całemu światu me pieśni zaśpiewać.

Powiedzcie sami! Co jest ze mną nie tak,

Że tak nieodmiennie na końcu jestem?

A przecież mam harfę i potrafię grać!

Bóg dał mi końcówki, ostatnia wciąż ja!

Jeśli ostatni mają być pierwszymi,

To kiedy to Panie Boże nastąpi?

Bo wciąż doskonale wypełniam tyły.

Chcę znać smak zwycięstwa - być na początku!