Zatrzymany czas

myśl popłynęła zakolami Biebrzy

utknęła w szuwarach

ścieżkami dzieciństwa idę

utykam

te same krwiste storczyki

czerwone gwieździste rosiczki

ta sama droga a jakby inna

i myśli nie takie same

nie ma już biegnącego dziecka

dłonią głaszczę falujące morze widłaków

obok brązowe sterty to torf kopią

nie ma też dziecka wewnątrz 

na tle złotożółtej plamy słońca

pasą się łosie 

 długonogie smukłe jakby wykute w kamieniu

brodzą w płytkiej wodzie 

wielkimi wilgotnymi smutnymi oczyma 

obojętnie omiatają moją postać

przywołuję wspomnienia z odległego dzieciństwa

na ziemi rozsiadła się sowa błotna

ta nigdy dnia się nie boi

wznoszę się myślami tuż obok orlika

krąży ostrymi kołami nad korytem rzeki

to tylko tutaj nad Biebrzą

czas się zatrzymał