Nadzieja

A świt dziś tyle ci naobiecywał,

Bo dniało - noc rozświetliła nadzieja,

Nowy, nieznany dzień szumnie przybywał,

Do nowych działań zaczęłaś dojrzewać.

Rankiem  - wpadłaś między krzywe zwierciadła,

Wokół monstrualne, potworne twarze.

Las dłoni, niby macki, w dół cię ściągnął,

Twoje ja zostało zdeformowane.

A później - trafiłaś w kosmiczną próżnię,

Przestałaś odbijać uczucia, światła.

Dzisiaj nikt cię nie spotka, nawet w myślach,

Nie odnajdzie w snach, zwykłych sytuacjach.

Bezsennie czekasz kolejnego świtu,

Bo ten nowy świt przyniesie nadzieję,

Blaski poranku obudzą zachwyty,

Wiarę w nowe wizje. Znowu się śmiejesz!