World Trade Center

winda wiozła długo i szybko do góry

powietrze z płuc podniosło się do gardła

wtedy winda niosła do życia

nie śmierci

nic nie wisiało nawet w powietrzu

czy w Niebiosach wiedzieli już

że to się wydarzy

że gruzowisko zgasi tysiące myśli naraz

na zawsze

na górze ochy i achy

człowiek znalazł swoje miejsce obok chmur

oczy chłonęły widoki skąpane

w żółto - czerwonych blaskach zachodzącego słońca

żadne znaki na niebie i ziemi nie wskazywały na to

że słoneczne smugi zastąpi olbrzymi słup ognia

że ludzie jak ptaki będą bronić się przed losem

bezradnie rozbijać się o ziemię

zapal świeczkę i ustaw ją w oknie

dla tych których opatrzność

nie mogła stamtąd wyprowadzić

dla tych

którzy tego pamiętnego ranka byli tam

bo zaufali codzienności

bo naprawdę

tam nic nie wisiało w powietrzu