Nocny czarodziej

Utknęłam w granatowym mroku okna,

Wsunięta myślami w głęboki fotel,

Mroczny pył przesłonił niebo wieczorne,

Na parapecie siedzi nocny motyl.

Srebrzysta poświata przenika ciemność,

Dziś pełnia - Księżyc świeci całym sobą.

„To nie mój blask, to słońce mnie oświetla!”-

Płynie dźwięk z góry, a może gdzieś obok.

Księżyc cicho szepnął i się zamyślił:

"Tak jak ludzie - mam dni czarne i białe,

Chciałbym zaświecić przynajmniej czasami 

Swoją, a nie cudzą łuną świetlaną".

Wiatr roznosi zapach róż herbacianych.

Na Księżycu jest przecież i dzień, i noc!

Nie byłby Księżyc nocnym czarodziejem,

Gdyby jak Słońce - miał własny żar i blask.