Stąd do wolności

W krainie wyobraźni się włóczę:

Liryki pisanej cudzą jaźnią -

Wierszy karmionych bogactwem duszy.

Klimaty tak mi bliskie lub żadne.

I ja mamię poetów słowami -

Jasnymi, bo półmrok ukryć muszę.

Z mądrością sowy darzę rymami,

Lecz poezją kłamie moja dusza.

Dopiero nocą, gdy spocznę w chmurach,

W bezwładzie 

omijam czasu zmory.

Dopływam sercem do nieba wrażeń,

Pasją życia rządzą krwi kolory.

Zamieniam w niekończącą się wolność -

Słowa nieważne: małe i duże.

Chcę wtopić się w tlenu nieskończoność

I na zawsze zostać na tej chmurze.