Niemoc


< Nieosiągalne - będzie zawsze nieosiągalne. Ważne, żebyśmy sięgali po to, co możemy osiągnąć.>



Pękła struna wśród napiętych myśli,

Wahaniem rysy twarzy zakrywa.

Chciałabym wygładzić każdą przykrość,

Pastelowy portret snów zatrzymać.

 

A tymczasem tuż przy ziemi siedzę,

Jakby ktoś roztrzaskał całe skrzypce!

Niczym królowa niemocy myślę -

Jak odgonić ciężki półmrok w myślach?

 

Niech choć jeden fragment życia da Bóg,

Gdzie po moście z ptasich skrzydeł wejdę

Do chmur albo wzniosę most z ciepłych słów:  

Sny o błogostanie w końcu spełnię.


 



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Sen wieczny

Nocą....

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Mój świat