O poezji

< Poecie żyją w dwóch światach jednocześnie: świecie rzeczywistym i świecie miraży.>

Poeci wiersze piszą, by wznieść się do nieba,

Wierszem dostać się na Księżyc, Wenus, Merkurego;

Zapomnieć o grawitacji, płynąć w przestworzach,

Pyłem gwiezdnym rozjaśnić zatroskane ego.

 

Poezja płynie, gdy po ziemi trudno stąpać,

A życie ściśle łączy ze smutkiem myślami,

By wchłonęła nas podniebna, świetlana łąka,

Żebyśmy mogli odpocząć między gwiazdami.

 

Poezja powstaje, aby rozświetlać prawdę,

By myśli niezależne mogły trafić w sedno,

Prowadzi słowem jak po nitce Ariadny,

Bo poezja jest życiem, a życie poezją.