Zwyczajna kobieta

W szarej sukience - zwyczajna kobieta,

Życie przecieka jej między palcami,

Zgubiła rymy jak czasem poeta,

Idzie zgarbiona - chyłkiem pod ścianami.

W tej prozie, codzienności się rozmywa,
Chciałaby uciec, podążać za snami,

Garść epizodów w tym miejscu ją trzyma,
Aż żółć rozlała się między myślami.

Zwyczajna kobieta w śmiesznej katance,

Przebłysk światła widzi między palcami,

Będzie ten dzień, że los poda jej rękę,

Marazm i pustkę za sobą zostawi.

Na zawsze - dawną siebie z kartek wytrze,

Zmieni sukienkę na barwną, wzorzystą,

Odmieni sens życia  na nowy, czysty,

Stanie się światłem i blaskiem o brzasku.