Styczeń

 

Chłód, chłód, zimno! Marznie dusza, marznie ciało!

Styczniowy wiatr zastukał w zmarznięte szyby.

Dzień jakby skurczył się, jakby jasność stracił,

Senne myśli płyną nadzwyczaj leniwie.

Przypominać lubią wszakże tarcze zegarów,

Że odwieczny porządek panuje w świecie:

Zima w styczniu - jak co roku mrozi,

Wirującymi śnieżynkami dziś miecie.

I kryje miasto całe puchem bieluchnym,

Mleczno-srebrnym, idealnie doskonałym.

Wiatr styczniową piosenkę śpiewa, nie świszcze.

Już nie marzną myśli! Świat jest czysty, biały!

***

Styczeń ma nazwę od styku,

Bo leży po końcu starego i na początku nowego roku.