Miejsca nad rzeką

 Objęci wpół, spacerują nad rzeką;

Zakochani, zauroczeni sobą.

Rzeka rwąca, brudna i pełna ścieków,

Pośród kamieni nędzne trawy rosną.

Ona jak Zuzanna, na głowie w wianku

Z polnych kwiatuszków: chabrów i dzwonków,

Rozmarzona - czary prosi do tańca. 

Jego oczy - dzikim wzrokiem goniąca.

Półmrok otulił wieczornym welonem

Dwie połączone w uścisku postacie.

Nad brudną rzeką magia szalona,

Jutro tu znowu tę parę spotkacie.

Autorka wierszyka - przez poetów

Do tablicy została wywołana.

Z paskudnej scenerii się tłumaczy:

„ Główną postacią wiersza jest Zuzanna,

Przecież 

 Zuzanny doskonale znacie -

Każda ma cudowne miejsce nad rzeką.

Nie piękne jak w pieśni - a brudne, dzikie,

Bo - miłość wszędzie miłością urzeka.”