Moja dusza

Czy jest coś, o czym nic nie wiesz? Jest. Moja dusza.

Ma wiele odcieni: matowych i ostrych barw,

Wtulona w ciało drży, między emocjami łka,

Czasami zakwita spełnieniem jedynie w snach.

Dusza, choć nieśmiertelna, kocha życie ludzkie,

Karmi się srebrem, księżycowymi blaskami,

W ciemności smutna - przysiada na gałęziach drzew,

Los pisze wierszem, droczy się z życiem rymami.

Bywa, że jak kołek w płocie samotność ceni,

Pośród przemyśleń zmienia losu zamiary,

W jasnych chwilach z uśmiechem garnie się do ludzi,

Minuty maluje jak pędzlem - życia żarem.

I jak to z rozterkami duszy bywa nieraz,

Wcale nie wie, czy na pewno trafi do Nieba,

Na wszelki wypadek żyje wewnątrz losu ram,

Chociaż - całkiem inaczej żyć jej się zachciewa.