Życie wśród przyrody

Słowa nie toną w próżni
I gdzie ludzi kilkoro,
Nierzadko się poróżnią,
Rozstają pośród sporów.

Potem cenią samotność,
Życie w zgodzie z przyrodą -
W szumie wiatru czuć dobroć:
Świeży powiew bez plotek.

Deszczyk płacze szczerymi
Łzami, nie czuje żalu,
Kapie sobie kroplami,
Gniewu nie ma w zwyczaju.

Na niebie gwiazdy wiszą,
Błyszczą konstelacjami,
Skromne wszystkie, nie chodzą
Z zadartymi nosami.

Słońce nadaje życiu
I śmierci bieg - codziennie,
Nie robi nic w ukryciu!
Świeci ciepłem promiennie.

A księżyc sprawiedliwie
Lśni na półkule obie,
Świeci sobie uczciwie -
Nawet, gdy widzisz rogal.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Sen wieczny

Nocą....

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Mój świat