W poszukiwaniu prawdy

tłukli ją długimi kijami

prosto z rzecznego nabrzeża

nie dopuszczali - by dopłynęła do brzegu

a ciężkie i sute - przepastne spódnice

ciągnęły ją na dno

noc granatowa bez gwiazd

niech się wyrok sądu wypełni

to próba na moc diabelską

tu sprawdzają czarownicę

jeśli to wiedźma - nie pójdzie na dno

- nic złego nie zrobiłam

prócz ziół zbierania -

krzyczy ostatkiem sił i oddechu

- za młoda jestem na umieranie

spódnice namokły i w dół ciągną

ta woda mnie pochłonie -

i znika w odmętach biedaczka

- jakaż to ulga - sędzia stwierdza

- ta dziewka czarownicą nie była

to nie ona wodę pobrudziła

grad i ulewę na nas sprowadziła -

dobrze jeśli w wyniku rzetelnej próby

prawda wyjdzie na jaw - bo sprawiedliwa

a byłoby lepiej - żeby ta prawda

nawet po ciężkich sprawdzianach

nie życie komuś zabrała - a ocaliła

Ordalia, czyli sądy boże w Polsce stosowano w XVI - XVIII wiekach - przy oskarżeniach i procesach o czary. Gdy oskarżona tonęła, nie zarzucano jej winy, ale zdarzało się i tak, że faktycznie zdążyła rozstać się z życiem....Gdy oskarżona nie tonęła, podejrzewano ją o konszachty z diabłem.

Biedaczka z mojego wiersza, gdyby utrzymywała się na wodzie....zapewne byłaby poddana torturom, mającym na celu przyznanie się jej do winy, to jest - do bycia czarownicą.