Do Matki Bożej Gromnicznej

 


Matko Boża Gromniczna, Matko cudów,

Ty która wyszłaś z głębin oceanu,

Skryta w postaci rzeźbionej figury,

By porwać za sobą – ku Bogu tłumy.

W grocie skalnej goiłaś ludzkie rany,

Aby ludzkości – w zaciemnieniu życia

Pokazać, że Pan Bóg czuwa nad światem,

Troszczy się o drobiazg ludzki należycie.

Matko z malutkim Jezusem na ręku,

Gromnicą w dłoni wzniesioną ku Niebu –

Ofiarowujesz synka Bogu Ojcu,

Pomódl się za mnie i moje potrzeby.

Proszę, wstaw się za mną do Boga Ojca,

Usłysz Matko w wierszu korną tęsknotę,

Oświetlaj i moją drogę gromnicą,

Rozjaśnij modlitwą świata zgryzoty.


Historia, opisana w powyższym wierszu, wydarzyła się w 1392 roku na Teneryfie.
Ocean wyrzucił na brzeg drewnianą figurę Matki Bożej, trzymającą na ręku małego Jezusa, a w drugiej ręce gromnicę. Figurę Guanczowie ustawili w grocie, gdzie dotykający postaci doznawali licznych uzdrowień. W tenże sposób uzdrowieni uznali świętość Matki Bożej.
Wydarzenia te określa się, jako kluczowe w chrystianizacji Wysp Kanaryjskich i początek kultu Matki Bożej Gromnicznej na świecie.
W Polsce 2 lutego obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego, ale też święto to, nazywamy świętem Matki Boskiej Gromnicznej.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia