Wiersz o przyszłości
Kłaniam się przyblakłym myślom z przeszłości,
Drzewom, które nie stały na mej drodze
I zakończonym już dawno miłościom,
Lecz smaku smutku zapomnieć nie mogę.
Nie włożę sukni utkanej z przeszłości,
Choć nie każdy moment trafnie pamiętam.
To, co cudowne, zanikło w nicości,
Lecz trudniej zamazać losowe pęta.
Przyszłość drzemie w nienapisanym wierszu
I jeszcze się budzi pośrodku marzeń,
Jeszcze nie nuci i nie wznieca dreszczy,
Lecz cieszy nadzieją, że się wydarzy.
Może w przyszłości polecę do nieba
I uszczknę fragment - jak kawałek tortu
Lub poczuję chęć kochania na ziemi.
Wiersz przyszłości - to nie przeszłości powrót.