Noc Perseidów

 

Pod granatową kopułą nieba

Liczę sreberka spadających gwiazd.

Pozdrawiam czarno-zielone drzewa,

W głębinach nocy nie istnieje czas.

 

Kłaniam się żywiołowi powietrza,

Tej słodkiej, nocno-upojnej woni,

Nad lusterkiem wody szukam szczęścia,

Żywioł wody – sreber gwiazd nie wchłonie.

 

Kłaniam się mędrcowi – księżycowi

I nocy – pani ciemnej urody,

Pozdrawiam dzikie duchy przyrody –

Niepojęte natury odsłony.

 

Kocham – to odmienne życie nocne,

Skąpane w gwiezdnych nieba odcieniach,

Takie dalekie od dziennych treści,

Od ludzkiego dziennego istnienia.

 

I kłaniam się żywiołowi ognia,

Bo moje serce żarem rozpłonił,

Spadają z nieba marzenia-gwiazdy,

Kosmiczne sny – malują sny ludzi.