Jak rzeka....
Jestem jak rzeka: wartka i wzburzona,
Która - złość, frustracje w wiry zamienia.
Prąd życia pędzi mnie między zakolami.
Rwący - zatapia bezbarwne wspomnienia.
I zaklęta w szum fal: łagodny, śpiewny,
Oddaję się cała wizjom przyszłości.
Bystry nurt niesie mnie z nadzieją w przyszłość,
Panta rhei - w życiu nie ma stałości.
Bywa i tak! Los krą inercji skuje,
W odmętach znikają życia uroki!
Jestem rzeką, u ujścia niespełnioną,
Która co dnia wpada do większej rzeki.
Komentarze
Prześlij komentarz