Kim jest ta dziewczyna?

< Noc ciemnością zakrywa macki problemów, które wyraźnie widać za dnia.>

Niezaradna za dnia, w próżnię wepchnięta,

Zawieszona między ziemią a niebem.

W świetle dziennym w niespełnieniu zamknięta,

W blasku słońca jej moc tworzenia drzemie.

Nie skrywa jej przezroczystość powietrza,

Za to noc nie pozwala zatonąć we łzach.

I ani jest gorsza, ani też lepsza,

Lecz nie zgubi się w mroku - jak każdy z nas.

Szum wiatru gasi jej słowa w milczenie,

A monotonia zakrzyczy za dnia.

Luna jak w baśni rozdaje złudzenia,

Błogostan zdarza się tylko we snach.

Nikt nie wie - kim jest ta nocna dziewczyna?

Czy to nocnica, co kocha srebro gwiazd?

Czy może zwyczajnie, dzień jej myśl zatrzymał,

Nie radzi sobie z losem - jak wielu z nas.

Nocnica - to kobieca postać demoniczna z czasów przedchrześcijańskich, będąca jakoby pośmiertną forma egzystencji duszy.

Nocnice zwano też zmorami. Według wierzeń ówczesnych - specjalizowały się w duszeniu ludzi, a zwłaszcza dzieci we śnie. Taka niewinna profesja. 

W związku z powyższym - nasi przodkowie musieli nieraz przeżywać nocne stresy, związane z ewentualną przyjemnością poznania takowej pani, czy panny.