Kobieta w lustrze
Stoi kobieta za taflą lustra,
Do mnie podobna jest jedynie w snach.
Z czystego szkła - dusza przezroczysta,
Ciepła, nagrzana przez słońce za dnia.
Ona jest magią, odwróceniem,
Nie mieści się w żadnym porządku dnia.
Wzór mój, lecz też i jego marzenie,
Nieziszczalne przez mijający czas.
Za taflą lustra kobieta stoi,
Wszystko ma na odwrót - w noc, czy za dnia.
Podobne zawsze jesteśmy obie,
Lecz tak naprawdę żyję tylko ja.