Przemijanie

Każdy człowiek ma jakieś marzenia,

Nawet te - ukryte w szarym deszczu,

Poprzez przypadki życia odmieniam,

To imię w nienapisanych wierszach.

Na dnie myśli, na dnie sennych rojeń,

Chowam wspomnienia z tych niespełnionych

Marzeń i słów niewypowiedzianych,

Z tych wyroków losu niezbadanych.

A przecież w przyszłości nas nie będzie

I nawet echo przestanie powtarzać

Nasze słowa, oddechy. I zblednie

Papier, prochem będą wyrazy.

Pustka wypełni to nasze miejsce,

Ktoś inny będzie na spacer chodził,

Słyszał swój gwałtowny łopot serca,

Zerkał spod parasola i marzył.

Na zdjęciu moja babcia, dziadek i kuzyn.1935 rok. 

W związku z powyższym zdjęciem opiszę pokrótce zabawną historię, jaka mi się zdarzyła już kilkakrotnie w życiu.

Otóż zawsze byłam niebywale podobna do mojej babci, tak jakbyśmy były bliźniaczkami jednojajowymi. Głos również miałyśmy podobny. 

Zdarzało mi się w życiu spotkać różnych znajomych babci z jej młodości. Zabawny był zawsze ten szok i konsternacja z jaką ci ludzie na mnie patrzyli. Ludzie w poważnym wieku, a tu przychodzi młoda osoba, która wygląda i mówi jak ich znajoma z młodości.