Być jak wiatr
Nic więcej od losu
nie chciałam,
Tylko większy okruszek życia,
Nie monumentalne dźwięki,
A ciepłe chwile do przeżycia.
Poczułam ból, ciężar na plecach,
Tak, jakbym całą
ziemię niosła.
Teraz chcę i muszę stąd uciec,
Teraz chcę i muszę stąd uciec,
Przed siebie biec, cały świat poznać.
Chcę szalonym pędem tak jak wiatr -
Przemierzać kilometry, mile,
Na dachu świata się zatrzymać,
Jak szkwał - na wodzie tańczyć chwilę.
Nikt wiatru nie pyta
o racje:
Jeśli zechce, to drzewa łamie,
Rozczesuje włosy muśnięciem.
Wiatr jest wolny! Sobie sam panem.
Ależ te wiersze są fenomenalne! Planuje je pani wydać?
OdpowiedzUsuńSą takie plany. Na razie jestem na etapie sprawdzania ,czy moje wiersze podobają się czytelnikom.
OdpowiedzUsuńDziękuję za miłe słowa. Beata Wałuszko