Być jak wiatr

Nic więcej od losu nie chciałam,

Tylko większy okruszek życia,

Nie monumentalne dźwięki,

A ciepłe chwile do przeżycia.

Poczułam ból, ciężar na plecach,

Tak, jakbym całą ziemię niosła.
Teraz chcę i muszę stąd uciec,

Przed siebie biec, cały świat poznać.

Chcę szalonym pędem tak jak wiatr -

Przemierzać kilometry, mile,

Na dachu świata się zatrzymać,

Jak szkwał - na wodzie tańczyć chwilę.

Nikt wiatru nie pyta o racje:

Jeśli zechce, to drzewa łamie,

Rozczesuje włosy muśnięciem.

Wiatr jest wolny! Sam sobie panem.  

***

Wiatr jest doskonale wolny i niezależny, i też niezniszczalny  i samowolny. Gdyby miał duszę i rozum, tak jak ludzie mają, byłby absolutnie i doskonale szczęśliwy.