Stary wiatrak

Na starym obrazie: wiatrak stary,

Trzeszczący drewnem wiekowej duszy.

Rozpięte ramiona milczą - zamiast

Do nieba z tchnieniem wiatru wyruszyć.


A wewnątrz, pajęczyny oblekły  

Młyński mechanizm: serce i duszę.

Kusi tajemna,


zamierzchła przeszłość,

Zmurszała podłoga trzeszczy w głuszy.


Wiatrak zboża nie zmiele już nigdy,

Nawet jeśli się wyrwie z obrazka:

To dawny świat, nie tylko olejny,

Między ramkami kruszy się farba.


W kącie namalowany koszyczek:

Owoce, wino, po brzegi jadła.

Może był piknik, widoczek milczy,

I miłość spełniona - bardzo dawno!


 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Chandra

Nocą....

Sen wieczny

Książka - "Tajemnice życia"

Nie jestem już...

Monotonia