Księżycowy wiersz

Ze snów tkany wiersz, jakby z nieba spadł,

Rozsypał się pyłem gwiazd na kartce,

Otworzył nam wrota w kosmiczną przestrzeń,

Rozniecił zmysły księżyca światłem.

 

Granatowy bezmiar nęci oczy -

Rozsianymi gwiazd brylancikami.

Poezja płynie z galaktyk obcych,

By władać ludzkimi marzeniami.

 

Jestem królową bezsennych wizji,

Którą - noc w noc - ujrzycie na niebie:

Na kartach zapisuję ludzkie sny,

Księżycowy wiersz piszę dla ciebie.

 

Wizje skrzą się obok iskrzących gwiazd,

Gdzieś między Andromedą, Rybami.

Srebrzystą wędką łowię marzeń blask -

Na księżycu, pomiędzy gwiazdami.