Poezja Beaty

<Strach wpisany jest w ludzką naturę i bardzo dobrze - bo na całkowity brak strachu może pozwolić sobie tylko Bóg > Strach goni mnie strach który ma twarz za oknem oglądam się by uchwycić jego skrawek kosmyk włosów mój straszny jest bo kątem oka dostrzegam go niespodziewanie boję się małych much które są w pokoju latają i posuwają się bez żadnego dźwięku boję się własnego cienia który tak dziwnie ciągle idzie za mną na podłodze widzę koło to światło lampy ono jaśniejsze jest od reszty podłogi boję się siebie bo drżę i nie wiem co jeszcze zrobię może dzisiaj nie zasnę usiądę w kącie i będę bała się że z tyłu jest ściana że za oknem jest ciemno że za oknem szczekają psy ....ten dziecięcy strach już poza mną ...a życie.. .....życie nauczyło mnie zupełnie czegoś innego się bać

Ona w kolory lata ubiera marzenia, W jabłonie zgięte od dorodnego owocu, Z książkami na zielonej trawie szuka cienia, Tańczy na grządkach marchwi, kapusty, szczypioru, Dojrzałe kłosy żyta, owsa - bierze w dłonie I tworzy obrazy pełne smaku, koloru, Maluje jego twarz  na niebie - z  kwiatów woni. A on w brązach lata, kapelusz ma słomkowy, Chłodzi lico deszczem, w letnich urokach tonie. Trzcinami, zieloną rzęsą zarosły stawy, Nie są dla siebie - żaby kumkają ponuro, Księżyc wzdycha ciężko - słuszne żabie obawy. Od zarania - życie płynie w zgodzie z naturą, Panna zwie się Lato - oni nie będą parą. "Panna Zima" "Panna Wiosna", "Panna Lato " i "Panna Jesień", to cztery sonety, które napisałam o porach roku.  Wszystkie te sonety są na moim blogu. Nazwałam je "Pory roku." Ten typ sonetu - to sonet angielski zwany często sonetem szekspirowskim.  Moja ulubiona forma poetycka.

Zawieruszyła się miłość gdzieś, Może została w mej młodości? Nie pali językami ognia - Ciepły popiół - nie ma już miłości! Nie czuję gryzącej tęsknoty, Nie gonię wzrokiem jego spojrzeń, Uczucia jakby stonowane - W wyblakłych pastelowych barwach. A może to jednak jest miłość? W dotyku jak skrzydeł motyla, W srebrzysto-promiennym uśmiechu, W  milczeniu razem - w smutnej chwili. *** Czy to miłość? Zadajemy pytanie, Będąc kochanymi i kochając. Upewniamy się zapytaniami, Bo różne oblicza miłości znamy.

<Dobrych kontaktów z ludźmi, nie da się zbudować na pozorach i próżni.> <Gesty przyjaźni - nie zawsze muszą oznaczać przyjaźń. Wroga też można dobrodusznie poklepać po plecach i posłać mu zwodniczy, ciepły uśmiech.> A jeśli tak się zdarzy, że się potkniesz I w głęboką dziurę bez wyjścia wpadniesz, Zaczynasz wołać i prosić o pomoc, Siedzisz tam samotnie, tak     nisko, na dnie. Wyciągasz ręce w górę, gardło zdarte, Czas w tej głębi bezpowrotnie ucieka. Tam na dnie - możesz policzyć przyjaciół, Widać - ile w człowieku jest człowieka. Fraszka: W dobry tonie Wypada wyciągnąć ku "tonącemu" pomocne dłonie?  Zawsze wypada ...na dwoje babka wróżyła... może i sam nie utonie.

< Kula ziemska obraca się wokół własnej osi, my obracamy się wokół swego ego. > <Świat wokół mnie - zaczyna się i kończy na czubku mojego nosa.> Świat zamazanych ludzkich twarzy, Pełen pustych gestów, póz i min, Uśmiechów, które nic nie znaczą, Oczu, co straciły werwę, blask. Świat naszych zamazanych wrażeń, Tekstów, których nie napisał nikt, Popełnionych małych grzechów, kłamstw, Nocy, których nie wspomina się. Świat zamazanych twoich oczu, Które nigdy nie powiedzą nic, Niepewnych myśli na dnie serca, Spojrzeń smutnych, ostrych aż do krwi. Świat moich zamazanych zdarzeń I uśmiechów mrocznych aż po ból, Pamiątek z życia - nic nie wartych, Uczuć, których nie trzeba, a są. 

Letnia noc zajrzała przez uchylone okna, Ciało przykryłam ciepłym powiewem powietrza. Sen nie przysłania myśli niewidzialną mgiełką I nie przychodzi - to nocy czar, jej magiczność. Słyszę jednostajny szum - dźwięk wielu pojazdów, Miasto to gwiazdy na niebie, światełka w oknach, Gdzie nocnymi szlakami ci ludzie tak pędzą? Szukają bliskości - nie chcą czuć się samotni. Czasem ciszę rozdziera ostry ryk silnika. Niekiedy słychać śmiech dziewczyny, czy męski głos. Jaką tajemnicę kryje ich nocna miłość  W tę letnią - pełną niepoliczalnych myśli noc?   Olbrzymi księżyc wisi nisko - tuż za oknem, Ciemne kształty omiata jasnymi  smugami  W górę płyną wizje, uniesienia namiętne. I gdzieś w krainie zmysłów błądzimy myślami. RYNEK KOŚCIUSZKI W BIAŁYMSTOKU

Błądzę w galanteryjnym sklepie, Nastrój sobie poprawić muszę, Pełno tutaj damskich torebek, Jakieś piękne cacko zakupię. Tę kopertówkę lub shopper bag, Skóra naturalna albo zamsz, Torbę w takim kolorze jak but, A może całkowity kontrast. Mam nareszcie tę wymarzoną, Zaraz zapełnię drobiazgami: Wrzucę puder, kredki, pomadki, Cienie, puzderko z perfumami. Jeszcze długopis i notesik, Klucze od domu, samochodu, Naszyjnik, żelki owocowe, Dwa telefony komórkowe. I portfel, karty kredytowe, Chustki do nosa i na głowę, Najpotrzebniejsze dokumenty. Pełno przegródek w nowej torbie. Jeszcze najnowsza powieść, zdjęcia, Lakier i zmywacz do paznokci. Ludzie! Apaszka się nie mieści! Oj! Kupiłam zbyt małą torbę! Komentarze *** Torebka to przybornik kobiecy, Nieodzowny na damskie rzeczy, Niech ktoś mnie w końcu oświeci, Jak bez torebek żyją faceci?