Panna Lato - II (Pory roku)

Ona w kolory lata ubiera marzenia,

W jabłonie zgięte od dorodnego owocu,

Z książkami na zielonej trawie szuka cienia,

Tańczy na grządkach marchwi, kapusty, szczypioru,

Dojrzałe kłosy żyta, owsa - bierze w dłonie

I tworzy obrazy pełne smaku, koloru,

Maluje jego twarz  na niebie - z  kwiatów woni.

A on w brązach lata, kapelusz ma słomkowy,

Chłodzi lico deszczem, w letnich urokach tonie.

Trzcinami, zieloną rzęsą zarosły stawy,

Nie są dla siebie - żaby kumkają ponuro,

Księżyc wzdycha ciężko - słuszne żabie obawy.

Od zarania - życie płynie w zgodzie z naturą,

Panna zwie się Lato - oni nie będą parą.