Strach

<Strach wpisany jest w ludzką naturę

i bardzo dobrze

- bo na całkowity brak strachu

może pozwolić sobie tylko Bóg >

Strach

goni mnie strach

który ma twarz za oknem

oglądam się by uchwycić jego skrawek

kosmyk włosów mój straszny jest

bo kątem oka dostrzegam go niespodziewanie

boję się małych much które są w pokoju

latają i posuwają się bez żadnego dźwięku

boję się własnego cienia

który tak dziwnie ciągle idzie za mną

na podłodze widzę koło

to światło lampy

ono jaśniejsze jest od reszty podłogi

boję się siebie bo drżę

i nie wiem co jeszcze zrobię

może dzisiaj nie zasnę

usiądę w kącie i będę bała się

że z tyłu jest ściana

że za oknem jest ciemno

że za oknem szczekają psy

....ten dziecięcy strach już poza mną

...a życie..

.....życie nauczyło mnie

zupełnie czegoś innego się bać