Poezja Beaty

  Zima, dokładnie tak jak i ja, Ma   swoje lepsze i gorsze dni. Siecze śniegiem, wiatrem po buzi, Wpędza nam życie w zimowe sny. Czasami odchodzi donikąd - Sześć   stopni   ciepełka funduje! Wiatr milczy wśród światełek w mieście. A to święta! Zimy nie czuję! Zima wiecznie budzi emocje! Dzisiaj   tańczy na dachach   miasta. Dachy białe   i suknia biała, A śnieżynki   proszą do tańca. Śnieg sypie, radością przetkany, Dzieci lepią znowu   bałwana. Wokoło biel - biały puch śniegu, Pora roku zaczarowana. Sople lodu mienią się w słońcu - To białym złotem,   to   platyną. Zima ma nastroje, humory, A słowa wiersza   płyną.. płyną.    Fraszka: Arkana ludzkiej natury Jesienią tęsknimy do białej zimy, Zimą wzdychamy do zielonej wiosny, O każdej obecnej porze mówimy, Że pora roku - banalna, żałosna.

  Nie napiszę słów do twojej piosenki, Nie znam nut, brzmiących jak głęboka cisza. Dźwięki losu milkną, milczeniem płyną - Za dużo w tobie dali, obcej głuszy. Nie chcę jasności nocy, o której śnisz! Gwiazdy to okruchy światła na niebie, Księżyc w nowiu milczy srebrem pośród gwiazd, Żadna nie spadnie, nie zalśni spełnieniem. W życiu ludzkim czasami się zdarza: Linia losu cudzą linię przecina, Ale znikamy w smugach niespełnienia, By w innym śnie, z kimś innym - los przeminął.

  Na moje ciemne kolory narzekają, Na zaśniedziałe słowa i zmatowienia. Co dnia w znanych miejscach bywa jednostajnie, Schematów na zenit nieba nie zamieniam. Droga, którą idę, nie wiedzie donikąd, Bo w ludzkim życiu wszystko jest przecież po coś! Nieraz ułudy, strach zaciemniają myśli - Jakiś jasny podmuch życia został obok. Szadź lodowatą bielą pokryła drzewa, Mlecznobiała czystość przenika mnie całą. Czy można rozjaśnić naturę człowieka? Zima jest malarzem duszy doskonałym. Fraszka: Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia Pani Zimo masz lodowatą twarz i uszy! Nic to! Żeby przetrwać - jeszcze bardziej zmarznąć muszę.

  W stajence, w miasteczku Betlejem, Przyszedł dziś na świat malutki chłopiec. Śpi w czułych, matczynych ramionach, A wokół stado kóz i owiec. Czy coś mu się śni? Zapytać chcę. Czy przyszłe chodzenie po wodzie? Może rozmnożenie chleba, ryb, Cuda uzdrowień z trądu, chorób? Czy śni o drodze na Golgotę I odkupieniu grzechów świata? Póki co - to słodkie niemowlę, Świeci mu Betlejemska Gwiazda. Dobrze by było, żeby człowiek miał co dnia przyświecającą mu Gwiazdę Betlejemską, która  pomoże mu nie tylko znajdować drogę do Boga, ale też drogę do człowieczeństwa, do tego,  żeby być   takim człowiekiem, przez którego nikt i nigdy nie płacze.

  W Betlejem objawił się dar od Boga: Światłość przenikająca zło, ciemności. Gwiazda Betlejemska wskazuje drogę, Obwieszcza ludziom o Boga miłości. To przyszła na świat miłość doskonała: Wtulony w zapach siana, w uśmiech Matki, Wiodący drogą w wieczność, nieskończoność - Boży Syn - ten śpiący, malutki chłopczyk. Miłość doskonała to miłość Boga Ojca do nas, to również miłość Jezusa Chrystusa, który  swoją śmiercią  na krzyżu odkupił ludzkie grzechy. Miłość ta jest kompletna, kiedy ludzie odbijają tę miłość z powrotem  do Boga. Nie ma większej miłości, niż miłość, którą obdarza nas Bóg.  Bóg daje nam jednocześnie moc   dzielenia się miłością, bycia doskonałym wyrazem tej miłości i odczuwania jednocześnie  wdzięczności za Bożą miłość do nas.

  Lulajże Jezuniu, zaśnij spokojnie! Weź w opiekę świat, by nie było wojny, Otocz łaską Bożą ziemię całą, Tchnij miłość w ludzkość zatroskaną! Lulajże Jezuniu i śpij, śnij słodko! Otocz opieką całą ziemię polską, Matki, dzieci, starców i rodziny. Niech nie braknie chleba, do pracy siły. Lulajże Jezuniu, me Pieścidełko! Usłysz słowa, które płyną wraz z kolędą! Usłysz cierpienia chorych i samotnych, Szept przy Różańcu, modlitwy i prośby. Lulajże Jezuniu, moja Perełko! W moim życiu zalśnij Bożym światełkiem, Dobrych ludzi wokoło Jezu daj mi - Z czystymi sercami i intencjami. *** Pastorałki i życzenia świąteczne, noworoczne, Nie tylko w święta życzmy ludziom dobrze. Komentarze

  Zima w szatach białych, futrach srebrzystych - Przybywa otoczona śnieżynkami. Wodę wzrokiem zamienia w sople szkliste, Sypie wokół śniegowymi puchami. I choć serce ma zimne - kryształ lodu, Rozgrzewa zimowymi marzeniami. Zagląda do okien - prosto z ogrodu. Nęci nas zimowymi zabawami: „To czas na sanki! Nie bójcie się chłodu!” Święty Mikołaj bieży z prezentami, Bo to nieodłączny towarzysz zimy. Wiatr harce wyprawia między soplami. I choć z zimna podmuchami walczymy, Z radością - o przyjściu zimy myślimy. Fraszka: Zagadka Pytanie: świąteczny prezent? - ( cztery litery - podpowiedź) Rózga (przeznaczenie - też na cztery litery) - odpowiedź. Komentarze