Poezja Beaty

  Poranne słońce budzi przez szybę. Myślę, że śnię o szczęśliwym bycie, Ale pobudka nieprosta bywa: Sen snem - wizją straconego życia. Moje własne słońce dawno zaszło, Zanim słońca w garście nazbierałam, Nie zamienię się w spełnioną przeszłość, By jakieś słońce trochę mnie grzało. Poranne słońce przez szybę się wdziera I darzy złotem ludzi wokoło. Lecz nic nie znaczy słońce przy zerach, Choć na niebie przyświeca wesoło. Słoneczność zawsze urocza bywa, Ty słońce nigdy nie zgaśniesz przecież! Ja też jestem słońcem, ale gasnę. Trudno być słońcem we własnym życiu. Też jestem słońcem i świecić muszę: I sobie, dla siebie i wokoło, Słońce! Skąd mam wziąć słoneczną duszę, Jak ty - zatoczyć słoneczne koło? *** Kopernik - wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię, Ja - jak coś mi trzeba - poruszę Niebo i Ziemię.

 przytul mnie Matko Boża  gdyż mojej ziemskiej matki brak przytul i oddal ziemską ciemność i pobłogosław życiowy czas Matko matek i Matko dzieci widoczna tylko na obrazach namalowanych ludzką ręką wierzę że jesteś ze mną razem Dzień Matki to matek święto tych ziemskich które rodziły dzieci Matko Boża też matką jesteś istot ziemskich i Boga-człowieka przytul mnie Matko Boża gdyż moja mama teraz u Twych stóp przytul daj siłę życia siłę zdrowia o Boże łaski wraz ze mną się módl Chrześcijanie mają oprócz mamy ziemskiej - jeszcze jedną matkę i najwspanialszą. Modlą się do niej i matki, i ojcowie i dzieci. I modliły się matki naszych matek i ich ojcowie, dziadkowie, cała ludność chrześcijańska od wielu pokoleń. A Matka Boża przychodzi z pomocą, wstawia się za nami u Boga.  Dzień Matki to również święto Matki Boskiej.

 jakie to życie zielone z zapachu trawy i listków utkane zielone na ziemi i drzewach a zieleń soczysto-zielona  słońce zaś żółto-czerwone zachodzi wielką plamą na niebie  a oddech w zielonym życiu świeży i wonny  taki uspokojony  miłość w zielonym życiu niechaj nie będzie zielona może być taka jak słońce złota cieplutka i przytulna pewna jak pewność istnienia słońca miłość ma być  po wsze czasy czas życia czas kiedykolwiek i czas kiedy człowiek  staje się wspomnieniem niech ta miłość nie rani  nigdy gdyż słońce nie rani słońce tworzy i daje ludziom  w darze to życie zielone *** Na szczęście Bóg jest Bogiem i z tejże racji ma boski i doskonały gust.  Wyobraźcie sobie  wiosenną, wschodzącą roślinność w ostrym czerwonym kolorze, coś na  kształt płachty na byka. Czerwony kolor niesamowicie drażniłby nasze zmysły. Albo granat  traw  i liści. Jak do tej pory - całkowicie wystarcza nam granat nieba. Żaden perfumowany  z...

  Kiedy z cienia wyjść nie mogę, Znika nadziei źródełko, Ustaję nieraz w pół drogi Albo wracam do początku. Powtórki bywają trudne, Barwne wizje wygasają, A gdy powtórka powtórki, To coraz dalej do raju. Brzask jasnością dzień zwiastuje, Nowy i jeszcze nie znany, Czy...lotnością oczaruje, Czy to powtórka przegranej? Zdarza się powtórzyć klasę, Można powtórzyć i słowa, Od nowa książkę napisać, Uśmiechem chcieć zaczarować. Nie można powtórzyć czasu, Ani wznowić przemijania, Nie można odnowić losu, To są wieczyste przegrane. Powtórki bywają trudne, Nawet przy nowiutkich słowach, Ale szkoła czyni mistrza, Można to życie szlifować! *** Jeśli ustawicznie powtarzamy swoje błędy, to często oznacza, że nie mamy zamiaru uczyć się na błędach, a wręcz przeciwnie, jeśli chcemy popełniać wiecznie te same błędy, to z naszego punktu widzenia błędami nie są.  Tłumaczymy sobie, że przecież nic złego się nie dzieje i nawet warto sobie" pogrzeszyć", bo życie mamy przecież tylko jedno. Obłędny bł...

 Ja, człowiek, zagubiłam się We własnym życiu. Rzec można, Że życie wystawiło mnie Do wiatru, gna na manowce. Niczego stałego wokół Oprócz podniebnych organów, Które grają jeden chorał Złożony z niebieskich tonów. Ludzie wyciskają życie Jak przysłowiową cytrynę, Traktują los należycie, Nikt w swoim życiu nie zginie. I są jak tryby machiny, Do niej przyporządkowani, Miejscówka im odpowiada! Ja błąkam się nad chmurami. Wpadłam do Nieba na chwilę. I z ptakami pogadałam. Organy w chmurach nie milkną, Podniebny wiersz napisałam. *** Sposób na życie i sposób na przeżycie, to... prawie to samo. *** Żyję sobie należycie, Bez sposobu na życie. Do życia teorii nie dorabiam, Żeby w życiu nie narozrabiać.

 Wytnij i przytnij, i zrób pół, Przyciemnij, rozjaśnij, zrób tłum, Do części sól, do części pieprz, Pół słodki i  pół kwaśny wiersz. Lubimy się dzielić na pół, Pół zależy od granych ról, Dzielić na białych i czarnych Lub jak z przekonań wypadnie. Pół zależy od kieszeni, Czy coś dadzą, czy się cenią? Niewolnicy idei forsy, Czy idei braku pieniędzy. Nader znana para przecież, To plus z minusem na świecie. Wytnij lub dodaj i zrób tłum! Patrz! Właściwe połówki twórz! Są dwie połówki jabłuszka, Jedna wygląda jak gruszka.  Lubimy się dzielić na pół, To zależy od granych ról. Wytnij i przytnij lub coś zrób, Na wierzchu ma być moje pół! *** Gdyby wszyscy ludzie byli identyczni, Świat byłby monotematyczny. *** Dzielenie się wymyślono nie po to,  Żeby dzielić się głupotą! *** Dzielić się lubimy  Na klany i kliki.

 kobieta która nie może napisać pozytywnego wiersza błądzi pomiędzy  betonowymi kolumnami zdarzeń nocami błądzi pomiędzy kometami wszystkie spadają nie wiadomo gdzie i kiedy czy obok człowieka i na czyją głowę kobieta nie napisze pozytywnego wiersza bo zapomniała  o pozytywnym wspominaniu przewraca się jej wątroba albo w wątrobie bo zagubiła swoje teraz kobieta być może napisze  pozytywny  wiersz o starości bo nie ma prawie zmarszczek kiedyś przecież musi być  pozytywnie *** Pozytyw może być awersem, może być rewersem, byle był.