Poezja Beaty

  Słońce w brokatowym stroju Z dystynkcją kroczy po niebie, Całuśny dotyk rozdaje, Zabarwia duszę nadzieją. Zieleń - utkana z zieleni Soczystej, ekstra zielonej - Pnie się po drzewach i ziemi, Nęci wzrok świeżym kolorem. Wietrzyk w oddechu przynosi, Kwitnących pąków pachnidła: Różowych, żółtych i jasnych. To wiosna nareszcie przyszła! Fraszka: Image Motyl zasiadł na tulipana pąku - Tulipan to element mojego wizerunku.

  Los kusi zwodniczym uśmiechem, Przybywa wiecznie moich chęci, Poszukuję szczęścia niczym ślepiec, Rzucam obolem na zachętę. Pokrętny czas podsuwa wiarę, Namiastki potęgi rozdaje..... ..Nagle zaczyna grę w pomidor, Jak świeczkę zdmuchuje okazje. I znowu jestem w punkcie wyjścia, Albo w połowie ciasnej drogi, Płótna obrazu nie wypełniam I nie znikam - w ten czas ubogi. Fraszka: O mnie, od kuchni Gram w szczypiorniaka,  gram w pomidor,  gram w zielone, bo to gry warzywne -  - moje ulubione.

  < Porozumienie leży pomiędzy dialogiem, a dobrą wolą.> Nurt wyrazów i zdań nieuchronny Zanosi nas w miriady milczenia, Bo słowo zawsze jest tylko słowem, Częstokroć symbolem bez znaczenia.   Zanim utkwimy w porozumieniu, Powinna przeminąć słów epoka: I złe, i dobre muszą popłynąć, By w kryształ duszy spojrzeć głęboko.   W końcu - bliźniacza dusza już umie, Zajrzeć do drugiej bliźniaczej duszy. Bez mowy jak lustro ją zrozumieć, Życie cudownie jedności uczy. *** Partnerstwo budujemy latami, Nie wykręcimy się chwilami.

Oczy razi śnieżna biel kartki, Ideał czystości tajemny. Myśl ginie w życia zakamarkach. Jak zrobić pisankę z karteczki? Wielkanocny blask nadać myślom, Zrobić z kartki - kartkę świąteczną? A tu istnienia brzemię ciąży - Nie zawsze, lecz zła passa męczy. Los nigdy pisanką nie bywa, Nie uwierzę w gejzer szczęścia. Lecz nadzieją Chrystus zmartwychwstał I nadzieją kartkę zapełnię. *** Stworzę pisanką taką, Jaką duszę chciałabym mieć: Na chwałę Bożą rzeźbioną, Boskimi kolorami błogosławioną, Piękną jak Boża dobroć.

  Ten wierszyk nigdy nie miał powstać, Bo nie był priorytetem czasu. Czas postanowił działać mądrze, Trzymać się arcyważnych zdarzeń. Księżyc rozciągnął się na niebie, Ma z chmur pierzynę i poduszkę. - Nocka niepoetycka - ziewnął - - Pośpię choć chwilę, chociaż troszkę. - - Ja też nie mam głowy do wierszy, Nawet ochoty na pisanie, Świat potrzebuje działań szerszych!   Więc nie wiem - skąd to rymowanie? Fraszka: Różnica Proza życia twardo stąpa po ziemi, Poezja w powietrzu - zaledwie dotyka ziemi weny skrzydłami.

Tkwię w dniu z nie - poezją, Siąpią słowa - nie Baczyńskie, Kapią jak deszczyk wiosenny; Dzień w którym mijam Iksińskich. Czas marny nad marnościami, Lecz nie zechcę lukru w wierszu. Zbieram powietrze garściami, Na śpiew weny czekam jeszcze. W czterech ścianach więdnie muza, Przeczekuje taniec deszczu. Niebo nagle się nie chmurzy, Jakby w niebie brakło wiersza. Słońce wiosenne za oknem Złote cekiny rozrzuca. Może uszyję wiersz ciepły - Z blasku wiosennego sukna. Fraszka: Wiosenne rękodzieło Wiosna na nieba krosnach Tka pęta miłosne.

 < Siebie widzimy swoimi oczyma, widzimy siebie również w lustrze i też oczyma otoczenia, ale najbardziej ufamy oczom swoich bliskich. >  Tak mało mnie, we mnie samej .. tak często... Jakbym była w jedno słowo zaklęta. Dwa małe punkciki w twych oczach świecą, Oglądam się co dnia - w tych oczu odmętach. Na siebie spoglądam oczyma duszy: Tym upartym krzykiem skreślonych myśli, Irytującej niewiedzy i ciszy. Ty oglądasz mnie - w ciele rzeczywistym. I lubisz moją niebieską sukienkę, Poprzez binokle ego - na mnie patrzysz. W twojej głowie mam arcyważne miejsce, Widzę, że chciałbyś....do mej duszy zajrzeć. Fraszka: Nie tylko - od miejsca siedzenia. Punkt widzenia zależy - Od stopnia zadowolenia.