Poezja Beaty

 Wytnij i przytnij, i zrób pół, Przyciemnij, rozjaśnij, zrób tłum, Do części sól, do części pieprz, Pół słodki i  pół kwaśny wiersz. Lubimy się dzielić na pół, Pół zależy od granych ról, Dzielić na białych i czarnych Lub jak z przekonań wypadnie. Pół zależy od kieszeni, Czy coś dadzą, czy się cenią? Niewolnicy idei forsy, Czy idei braku pieniędzy. Nader znana para przecież, To plus z minusem na świecie. Wytnij lub dodaj i zrób tłum! Patrz! Właściwe połówki twórz! Są dwie połówki jabłuszka, Jedna wygląda jak gruszka.  Lubimy się dzielić na pół, To zależy od granych ról. Wytnij i przytnij lub coś zrób, Na wierzchu ma być moje pół! *** Gdyby wszyscy ludzie byli identyczni, Świat byłby monotematyczny. *** Dzielenie się wymyślono nie po to,  Żeby dzielić się głupotą! *** Dzielić się lubimy  Na klany i kliki.

 kobieta która nie może napisać pozytywnego wiersza błądzi pomiędzy  betonowymi kolumnami zdarzeń nocami błądzi pomiędzy kometami wszystkie spadają nie wiadomo gdzie i kiedy czy obok człowieka i na czyją głowę kobieta nie napisze pozytywnego wiersza bo zapomniała  o pozytywnym wspominaniu przewraca się jej wątroba albo w wątrobie bo zagubiła swoje teraz kobieta być może napisze  pozytywny  wiersz o starości bo nie ma prawie zmarszczek kiedyś przecież musi być  pozytywnie *** Pozytyw może być awersem, może być rewersem, byle był.

 poezja jest pasją  w wenę myśli zmienia skrzydła rozpięte na plecach  każą odlecieć  do krainy ducha niespokojnie łopoczą w szarym pokoju poezja jest iluzją  odlecą tylko moje myśli może w astral  może w zaświaty lub w podświadomość w przepastne poetyckie głębiny i będę czuła ten uścisk w duszy bo nie ma niczego czego pragnęłabym bardziej niż tworzyć melodię ze słów i jestem w pokoju i nie ma mnie może jestem w krainie nieokreśloności  a może w krainie poezji słowa przybywają do mnie żeby dać im  wierszowaną treść skrzydła na plecach weny lekko  i niespokojnie  łopoczą falują  muszę jeszcze wziąć smartfon w dłonie i palcem wystukać w notatkach  mój nowy wiersz *** Ludzie przypięli wenie skrzydła. A wena: Nie jestem ptakiem, nie będę wyglądać jak straszydło. Fraszka: Wena twórcza Wena twórcza działa wybiórczo, Wybiera twórców i odtwórców.

  Radość życia to małe drobinki, Jak pył okruszki ludzkiego szczęścia, Z melodią, którą ciało pamięta  Ze szczęśliwych uniesień duszyczki. To słoneczkiem rozczesane włosy I przytulenia wiatru serdeczne, To błogi sens małych miłych rzeczy, A w losie pełno malutkich spełnień.  I akceptacja wręcz absolutna Naszego człowieczego istnienia, I prawd, że losy bywają gorsze, Że zło okrutne nas ominęło. Moja radość życia osobista - To niebo barwione na błękitno, Na skrzydłach iluzji ego lekkie I czas, który wierszami zakwitnie. *** Szczęście to poczucie, że w życiu jest tak - jak chcemy, żeby było.