Poezja Beaty

 Miłość zabiega o miłość - Powód swojego istnienia, Podąża nieznanym szlakiem, Nie liczy się z przeznaczeniem. Ta miłość zaślepiona na amen, Potrafi kwitnąć w półcieniu, Jeśli na dobry grunt trafi, Chce walczyć o zaistnienie. Gdy uparta i zazdrosna - Niszczy jak dziki huragan, Gdy łagodna tchnieniem wiosny, Daje parze życie całe. Taka miłość w swoich dłoniach Całe światło nieba mieści, Bywa miłością spełnioną, Marzy o wiecznej stałości.  Na głębinach duszy czysta, Stale czułym ogniem płonie, W ziemię wgniata pustkę życia, Kruszy braki przeznaczenia. Fraszka ( w związku z Walentynkami): W podeszłym wieku Wielka miłość nam się przytrafiła. Miłość się nie starzeje i nam lat ubyło.

Dręczysz, męczysz i zadręczasz, Nieustannie coś ode mnie chcesz! Dręczysz prozą albo wierszem, Uszy puchną - obłędny tekst! Dręczysz głośno, czy też szeptem, Turbujesz na czczo i gdy jesz, Zjadłeś nawet zwrotki wiersza, Teraz kredowa kartka jest.  Dręczysz, męczysz, nudzisz, dręczysz - Siedząc, stojąc - tak bez przerwy, Chyba niczym cię nie zmęczę! Zabraknie ci kiedyś werwy? Dręczysz, męczysz i zadręczasz, Komplet stoperów w uszach mam, Nic cię nigdy nie zniechęca! Kay. Zatańczymy jeden raz! Fraszka: Prawda cię wyzwoli Nie mów wiecznie OK, OK nie sprawi, że będzie ci lżej!

Wiatru dzisiaj wcale nie ma, Nie tnie myśli na kawałki, Ścieżka życia harmonijna, Wydeptanie za dnia alejki. Póki co, poranek świeży. Słoneczkiem zalotnie darzy, W śnieżnym słońcu wena iskrzy, Budząc genialne miraże. Zaglądam też w ludzkie dusze - Otwarte w tomach poezji, Pochłaniam miraże cudne, Wrastam sercem w barwy wersów.  Roję o rymach do szczęścia, W poezji znaleźć je muszę, Nim wena da mi treść wiersza, Perły poezji mnie wzruszą.   Fraszka: Nie tylko dla wybranych Rzucasz perły przed wieprze? I z myślą o "wieprzach" powstają w poezji perły.

 Na wielkim, maskowym balu, W karnawałowej maseczce Skrywam twarz za cekinami, To incognito taneczne. I nikt nie wie, że ja - to ja. A ja? Wiruję w obrotach! Rytm tworzy równoległy świat, Gubię czas z każdą minutą. Na mocnym ramieniu wsparta, W taneczną wizję zapadam, Staję się królową tańca, Duszą dotykam miraży. W tańcu niewidzialne skrzydła Niosą i duszę z muzyką, Wnętrzne chce tańczyć obłędnie, Olśnione iluzją skrzypiec. Dusza, która we wcieleniach Poprzednich - tancerką była: Dawne bale przypomina, Zatrzymuje czas i ziemię. W masce z cekinów zdarzyć się Może - byt nieoczywisty. I że ja - to ja, nikt nie wie, Niech taniec obudzi wizje! Fraszka: Pechowy strój karnawałowy Na balu maskowym - Poleciały głowy.

 Jestem przekonana, że los scenariusz pisze. Zagram w końcu najlepszą z moich życiowych ról, W świecie moim i nieautentycznym zarazem, Jakby świat skończył bieg i za chwilę ożyć mógł. Jestem przekonana, że stojąc u Nieba bram, Nic nie stracę, a zyskam poetyckie natchnienie, Na papier iluzoryczne arcydzieło dam, Ten świat dzieli się na równoległe istnienia. Jestem przekonana, że w Niebie grają zorze - Organy z kolorów nieba i gwieździstych łun, Anielski chór nuci psalmy w słodkiej pokorze, A na niebieskiej łące - tłum roztańczonych dusz. Jestem przekonana, że w Niebie pod kasztanem - Tym starym, dobrym drzewem - czeka na mnie Bóg! Choć w niebogłosy krzyczą, że Bóg jest mirażem, Kto wobec tego kosmos i ziemię stworzyć mógł? Jestem przekonana, że Bóg - to starzec z brodą Lub młody geniusz, co z Absolutu serce ma - Mieści w nim miłość do każdej ludzkiej istoty. Pod tym kasztanem otrzymam nieśmiertelny czas. < Na Boga patrzymy oczyma nadziei, oczyma wątpliwości i naszej wyobraźni....