Świat - jaki lubię

 

Nocny potwór przy mnie siada,

W czarnym powietrzu się tłoczy,

Może zza mebli się skrada

Lub z dnia, który nic nie znaczył.

Wzrok bezradny w czerni nocy,

Ta noc nie jest – srebrna od gwiazd,

Sen nie zamyka mi oczu,

Na licu panoszy się łza.

Za dnia przegrałam sny w karty,

Mam do losu ogromny żal,

Że zabrał mi wizje barwne,

Tak niewiele frajdy mi dał.

W ciemności gęstnieje cisza,

W mroku nocy – potwór i ja.

Powietrze przesiąkło myślą,

Że świt obudzi lepszy świat.

A w nim dobro doskonałe

Dziennych potworów nie zbudzi

I nie ma drzwi do koszmaru,

Świat jest taki, jaki lubię.