Kobieta w lustrze

 

Stoi kobieta za taflą lustra,

Do mnie podobna jest jedynie w snach.

Z czystego szkła - dusza przezroczysta,

Ciepła, nagrzana przez słońce za dnia.

Ona jest magią, odwróceniem,

Nie mieści się w żadnym porządku dnia.

Wzór mój, lecz też i jego marzenie,

Nieziszczalne przez mijający czas.

Za taflą lustra kobieta stoi,

Wszystko ma na odwrót - w noc, czy za dnia.

Podobne zawsze jesteśmy obie,

Lecz tak naprawdę - żyję tylko ja.