Chcę...

 

< Nad magią życia - zawsze trzeba troszeczkę, tak zwyczajnie - popracować.>

Rzeczywistość to wielki bochen chleba,

Z którego dostaję marne okruchy.

Dorzucam do życia wiatru zaśpiewy

I solę czas -  słoną łzą do poduchy.

 I jak zaklinacz pogody - fachowo

Zaklinam słowotokiem rzeczywistość.

Gestykuluję, w stronę nieba wołam,

Ogarniam zmierzwioną niewiedzą przyszłość.

 

Chcę malutką kromkę lub kilka kęsów,  

Wonnych jak zapach natury po deszczu;

Fortuny trafów, naznaczonych sensem

I …..drzwi wyjściowych z popełnionych błędów.